“Я не ведаю ніякай Хожаўскай школы… Толькі Хажоўскую!”

Такімі словамі яшчэ ў пачатку навучальнага года Лявон Аляксандравіч Цімохін, гісторык, краязнаўца і паэт, выпускнік нашай школы, пачаў літаратурна-краязнаўчую гасцёўню, прысведчаную Дню беларускага пісьменства. Дзеці з цікавасцю паглядалі на Лявона Аляксандравіча. “А чаму?! Растлумачце! Нават мясцовыя жыхара вельмі часта ўжываюць “Хожава” замест “Хажова”.

І Лявон Аляксандравіч расказаў вучням, адкуль жа пайшла назва вёскі Хажова, не мінаючы ніякіх гістарычных падрабязнасцей. Такія сустрэчы сталі ўжо традыцыяй. І гэта вельмі прыемна. «Калі просяць, я заўсёды выступаю. Мне вельмі прыемна чытаць свае вершы», – гаворыць нам Лявон Аляксандравіч.

Цімохін Лявон Аляксандравіч нарадзіўся 14 лютага 1944 года. Скончыў гістарычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Працаваў настаўнікам гісторыі ў сярэдняй школе № 5 г. Маладзечна. Цяпер Лявон Аляксандравіч жыве ў аграгарадку Хажова.

Гэта асоба надзвычай цікавая. У ягоным радаслоўным дрэве - галiнкi Дунiна-Марцынкевiча, сапраўднага капiтана Цiмохiна, пра якога пiсаў Леў Талсты ў рамане "Вайна i Мiр".

Вялікі скарб Лявона Цімохіна – яго вершы. Ён - не прафесiйны паэт. Ён гiсторык. Можа хто i знойдзе нейкiя хiбы ў яго вершах, але знакамiтыя паэты i аматары, лiтаратурныя крытыкi i журналiсты зыходзяцца ў адным: перад намi чалавек, якi жыве на ўлоннi паэтычнай Музы, адчувае яе прыязнасць i уздзеянне.

Што ж з творчай спадчыны вызначае ягоную сутнасць? Лявон Цiмохiн па сваёй натуры - шчыры беларус, улюблёны ў нашу гiсторыю. Аго вершы прасякнуты любоўю да Радзімы, яе краявідаў, яе прыроды.

Аднойчы вялiкi празаiк i паэт Уладзiмiр Караткевiч сказаў: "Не кожнаму ўдаецца пакiнуць след на Зямлi. Але сваю адмецiну, незалежна ад таго, чым чалавек займаецца, павiнен пакiнуць кожны." Павiнен! Не кожнаму, аднак, i гэта ўдаецца. А вось Лявону Цiмохiну ўдалося. І мы вельмі ганарымся, што ён выпускнік нашай школы.